Afgelopen week hadden de buren een hoogwerker gehuurd en mochten we die ook een dagje gebruiken. Tijd dus om eindelijk die valkenkast eens op te hangen die we al een jaar (of 2?) hebben liggen. De valkenkast is nogal zwaar namelijk, dus dat was wel een dingetje. En hij moet volgens mij op zo’n 4 meter hoog hangen.
Ons plan was om de valkenkast vast te maken aan twee kastanjehouten palen van 5 meter hoog. De palen gaan een meter de grond in. We hadden eerst de kast helemaal bovenaan de palen vast gemaakt, terwijl deze op de grond lag (althans op een krukje / bankje combinatie). Het was veel te zwaar om deze omhoog te tillen. We hebben het nog wel even geprobeerd (ik had er een hard hoofd in, maarja, ik probeerde maar even mee). De valkenkast is van beton, volgens mij een duurzame soort beton (iets van beton gemaakt van gras ofzo? Ik weet het niet meer precies). Dus ja, een meter omhoog lukte nog wel, maar hoger werd echt te zwaar. We hebben daar ook geen goede materialen voor, het touw was erg slap en we wisten ook niet zo goed hoe het anders moest. En we wisten dat we de hoogwerker konden gebruiken. Dus we hebben de kast weer los gemaakt en de palen alvast in de grond gezet.
Twee dagen later konden we de hoogwerker gebruiken. Jaap ging in het bakje en ik keek toe. Ja, iemand moet die foto’s maken natuurlijk! Nouja af en toe kon ik ook nog even wat ophalen of aangeven (een touw omhoog gooien en daar later de hamer aan vastbinden, dat soort dingen), dus ik heb wel een beetje iets gedaan.
En na een beetje gepiel en gepruts…. hangt de valkenkast! Hoera!
De volgende dag zetten we de kast nog even wat rechter en gooiden we de gaten waar de palen in staan vol zand (in de regen, grmbl!). En nu maar hopen dat ie vooral bewoond gaat worden door torenvalken, en niet door duiven. We moeten nog iets verzinnen hoe we die duiven wegjagen. Daar gaan we nog even over nadenken.
De valkenkast hebben we opgehangen om de biodiversiteit te verhogen. Als er echt valken in komen, hopen we dat ze onze muizenpopulatie een beetje willen verkleinen. Helaas eten valken ook kleine vogeltjes, en die hebben we ook hard nodig, dus we moeten even zien hoe dat gaat lopen. Maarja, als we ineens geen enkel koolmeesje of pimpelmeesje meer hebben kunnen we de kast altijd nog weghalen. Ik denk dat het zo’n vaart niet zal lopen (er ontstaat vanzelf een juiste balans), maar we gaan het zien.
Buiten het ophangen van de valkenkast hebben we ook nog even eea gesnoeid. Wat dode en overhangende takken weggehaald waar het nodig was. En tot slot zat er al heel lang een touwtje om de notenboom waarmee de bamboestok vast zat om de boom recht te houden. De bamboestok was er inmiddels af gevallen, maar de touwtjes (van dat ‘rubberen’ bindtouw) zaten er nog omheen en konden we niet bij. Ze zorgden inmiddels al voor een ‘deuk’ in de stam, dus we waren blij dat we de touwtjes eindelijk konden verwijderen!
En verder is de winter nu toch echt aangebroken. We werden afgelopen week wakker bij een geheel witte tuin. Niet van de sneeuw, maar aangevroren mist. Dat leverde hele mooie foto’s op (je kunt op de kleine foto’s klikken om ze te vergroten, en dan op het volgende / vorige pijltje klikken om naar de volgende / vorige grote foto te gaan):
En verder vinden de meeste groenten vorst toch niet zo heel leuk. De winterandijvie lijkt het wel goed te doen, net als de winterpostelein:
En wat sierkolen (uit de kas):
En natuurlijk spruitjes, boerenkool. Sowieso doet kool het best wel goed met de vrieskou. Er zijn nog wel wat andere groenten die het nog wel doen (volgens mij had ik daar eerder al wat over geschreven, oa bosui, winter snijsla, mini paksoi, barbarakruid, pastinaak, etc), maar ik vond de sierkolen zo mooi dat ik die graag wilde delen. Je kunt de sierkolen trouwens ook eten. Dat maakt een bord natuurlijk nog feestelijker!
