Zo dat was alweer even geleden dat ik wat schreef. We zijn twee weken in Italië geweest en daarna weer even druk met andere dingen.
Vlak voor we naar Italië gingen waren er nog een paar nachten met vorst aan de grond. De pompoenplanten zijn toen ongeveer allemaal dood gegaan. Dus voor de vakantie hebben we alle pompoenen naar binnen gehaald. Want het is een beetje zonde als die kapot vriezen, geen idee of dat ook inderdaad gebeurt. Vorig jaar hadden we een rotte pompoen in de kelder die binnen een paar dagen van ‘goed’ naar ‘alle vocht loopt eruit en het stinkt naar zweetsokken’ ging. We hadden niet zo’n zin om na de vakantie thuis te komen en dat weer de hele vloer moest worden ontdaan van vreselijk stinkende drab. Dus zochten we alle plastic bakken die we konden vinden en legden daar alle pompoenen in. Een hele grote paste niet, die ligt in een bak in het houthok.
Toen we terug kwamen van vakantie was het wel echt herfst. Je merkt het aan alles: kortere dagen, de zon staat veel lager, dingen drogen niet meer op overdag, planten kwijnen weg en bomen en struiken laten hun blad vallen. Aan de temperatuur is de laatste dagen echter niks te merken, dat voelt toch wel apart. Voelt alsof er iets niet klopt ofzo. Een aantal planten zijn er wel blij mee, zo hebben we in ieder geval één ‘normaal formaat’ chayote en de anderen zijn ook flink gegroeid.
Apart dat sommige planten waarvan je weet dat ze niet tegen vorst kunnen, toch een graadje nachtvorst overleven. Het heeft nu al in totaal 7 nachten gevroren aan de grond als ik het goed heb (we hebben een sensor op 15 cm hangen). Maar een aantal planten zijn dus niet dood gegaan. De pompoenen wel en de sesamplantjes ook, maar bijvoorbeeld oost-indische kers, nieuw-zeelandse spinazie, chayote, amaranth en oca doen het nog prima. En er is een groot verschil met de vijg die midden in de tuin staat en die tegen de muur aan staat. De eerste is al zijn blad al verloren, de laatste krijgt nu enigszins geel blad.
Ik had verwacht dat het allemaal al veel verder zou zijn, dus echt herfst en weinig meer te eten. Maar dat is dus niet het geval. We hebben best wel veel kolen geplant en die doen het allemaal prima en heel veel (enigszins) vorstgevoelige planten staan dus ook nog. Daarnaast heb ik weinig ‘onkruid’ weggehaald, dus de moestuin staat vol met paardenbloemen en knopkruid. Ook de nieuw zeelandse spinazie groeit erg hard. Dus het is een grote bende, de paden zijn niet meer te zien en ik vraag me af en toe af waar ik moet beginnen. En vaak denk ik dan ook: ach ik kan het ook nog wel een tijdje zo laten, er komen pas in het voorjaar weer nieuwe dingen in. Ach, we gaan het wel zien.
Voor de vakantie oogstten we ook bleekselderij, dat is dit jaar wel gelukt. We hebben nu veel te veel en hebben van een deel (met wat andere groenten, zoals het blad van wortel) bouillonblokjes gemaakt en een deel ingevroren.
En wat dacht je van deze enorme biet?
Een deel van de biet heb ik trouwens gekookt en ingevroren, makkelijk om een keer te eten.
Helaas waren we te laat voor de quinoa. Ik heb nog wel wat geoogst, kijken of er een paar zaadjes uit komen, maar volgend jaar gaan we voor de herkansing. We hadden het waarschijnlijk net voor de vakantie moeten oogsten. Jammer.
De citroengras in de kas doet het dit jaar geweldig! En de pompoensoep smaakte lekker met zo’n stengel citroengras erin. We moeten zorgen dat we op tijd oogsten zodat het in de vriezer kan en wie weet proberen we een pot wel binnen te zetten zodat deze kan overwinteren.
Wat ook een verrassing was toen we terug kwamen van vakantie, was dat de kanariekers eindelijk bloemen had! Kanariekers is familie van de oost-indische kers en er zit wel een verhaal aan vast. Vorig jaar hadden we een mengsel van klimplanten in een bak gezaaid en er zat een blad bij met een vorm die we niet kenden, maar wel op oost-indische kers leek. Dus we waren helemaal benieuwd. Toen kwamen ze de voordeur vervangen en duwden de bak waar de klimplanten in zaten rücksichtlos aan de kant waarbij het plantje kapot ging. Na een zoektocht vonden we uit dat het kanariekers was. Dus toen wilden we die ook gaan planten! Zakje zaad gekocht, maar dit voorjaar kwamen 0 zaadjes op. Dus we mailden de leverancier en die stuurde een nieuw zakje. Direct gezaaid maar we waren al wat laat. Er kwamen er een paar op, een aantal werden opgegeten maar eentje overleefde het! En die groeit nu met veel plezier langs onze muur omhoog. We hopen heel erg dat deze nog zaad kan zetten en we volgend jaar een paar plantjes hebben, dan kunnen we deze tenminste behouden. Want de bloemetjes zijn best wel leuk!
We hebben zoete aardappel in bakken en in de moestuin geplant. Die in de moestuin had bijna geen blad meer. Hij was niet dood, maar wel bijna, dus die heb ik ook geoogst. Het is natuurlijk een heel warm en droog jaar geweest, vooral van warmte is de zoete aardappel wel gediend. Dus ik had een prima oogst uit de moestuin. Nu nog kijken wat er uit de bakken komt!
Omdat we de druiven in zakjes hebben gedaan, hebben we nu ook nog steeds druiven. Ze worden inmiddels wat slechter, maar wat zijn ze lekker zeg! Nog een paar trossen en dan zijn ze op, we hebben er lekker lang van gesnoept!
Gisteren oogstten we ook nog wat tomaten. Dat wordt wel rap minder nu. Er hangt een hoop beschimmelde tomaat aan, het resultaat van twee weken niet in de kas kijken. Maar we hadden toch nog een hele bak met tomaatjes. Heerlijk! Ze moeten wel snel op want een groot deel is gebarsten. Ik denk dat ze wat minder water moeten krijgen nu.
En de paprika’s doen het ook nog prima.
In de kas laat de basilicum wel z’n blad vallen, dat is wel jammer.
Aardappels blijven we maar oogsten, gisteren weer een hele emmer vol en er staan nog drie bakken. Het lijkt erop dat er wel verschil is in soort, de Sevilla had ook in de bakken flinke aardappels (paar honderd gram per aardappel) en de Cammeo had dat niet. Aan de andere kant had de Cammeo weer grotere aardappels in de volle grond. Het blijft een zoektocht.
De gezaaide groenten waar we deze winter (mede) van willen eten groeien ook, maar dat gaat vanaf nu natuurlijk minder hard. We gaan zien wanneer we het kunnen eten, misschien pas volgend voorjaar. Hoewel de sla prima gaat, daar eten we nu al van. En de paksoi ook, die wilde ik eigenlijk ‘bewaren’ voor later deze winter maar is nu al te oogsten.
Tot mijn vreugde zag ik aan de aardbeiboom een trosje hangen wat best wel eens bloempjes zouden kunnen gaan worden. Het is niet veel maar het is een begin. Hoera!
En de fuchsia geeft ook nog steeds mooie bloemen. Ik had al eens geschreven dat die eetbaar zijn toch?
De appeloogst was dit jaar iets beter dan vorig jaar, maar nog niet echt om over naar huis te schrijven. Er is veel ‘schade’ aan de appels en dan vallen ze vroegtijdig van de boom. Toch wel wat lekkere gedroogde appeltjes kunnen maken. Maar nu hangen er aan het meest onooglijke boompje (granny smith) de meeste nog intacte appels. Misschien lusten de beestjes het ook niet omdat het zo zuur is, of is er iets anders aan de hand. Die boom gaat het niet lang meer overleven, maar heeft ons dit jaar in ieder geval nog appels gegund. Bedankt boom!
Tot slot zagen we deze afgelopen week in de tuin. We horen ze al vaak roepen, maar we zien ze zelden in de tuin eigenlijk. Totdat we gisteren geluk hadden!
De groene specht eet insecten, vooral mieren. En laten we daar altijd nou voldoende van hebben! Mooi beest he? Niet verdelgen dus, die mieren! Anders heeft de groene specht niks te eten.
