Twee weken geleden kregen we onverwachts bezoek. We waren lekker in de tuin bezig toen we werden verrast. ‘Blijven jullie slapen?’ Oh dat was onverwachts! Even nadenken, maar het antwoord was ja. En meteen wilden ze wel helpen in de tuin. Fijn!
Maarja, wat te doen? Er is genoeg te doen maar ik doe het toch graag allemaal op m’n eigen manier. Ik ben ook veel te perfectionistisch. Natuurlijk geef ik graag uitleg, maar soms had ik het dan net zo goed zelf kunnen doen. Maar wat altijd wel een ‘dingetje’ is, is het hoge gras rondom de planten. Om bomen prima, maar er zijn hele struiken die nog niet zo groot zijn en verdwijnen tussen het gras. Daarbij ben ik bang dat al die gras wortels uiteindelijk de plant verdrukken. Zeker als de planten nog jong zijn, als ze eenmaal flink ontwikkeld zijn komt het vast goed. Dus dat was de grote klus: om aangeplante lage struiken het gras weghalen.
Zo gezegd zo gedaan, een middag later waren we ongeveer op de helft (schiet lekker op met drie, ikzelf ging wat anders doen). De andere helft…. moet nog gebeuren. Maar toch heel fijn, en stiekem toch prettig dat het wat overzichtelijker is weer. Want op een gegeven moment zie je alleen nog gras en weet je niet meer waar alles staat.
Het groeit nu trouwens wel ongelooflijk hard zeg! Je kijkt een paar dagen niet en een plant is zo een paar centimeter gegroeid. Bij pompoenen gaat het eerder om meters ofzo. Dat gaat pas echt hard!
Om de meeste planten heen hebben we overigens wel houtsnippers gelegd. En daarbij doen we ons best om verschillende soorten planten bij elkaar te zetten. Eigenlijk net als wat we in de kas hebben gedaan bij de tomaten, zie de vorige blog. De planten vullen elkaar zo aan en versterken elkaar. Knoflook zorgt bijvoorbeeld voor minder schimmels, smeerwortel en paardenbloem hebben hele diepe penwortels en halen zo voedingsstoffen van dieper omhoog en onderdrukken het kweekgras, andere planten trekken insecten aan die weer vogels aantrekken die rupsen eten. In de permacultuur heten dat ook wel plantgildes. Er zijn heel wat boeken over geschreven en ik vraag me altijd af of dat allemaal proefondervindelijk is gevonden of dat het ook een wetenschappelijke basis heeft. In ieder geval weet ik ervan en ben ik altijd heel erg van het uitproberen. Ik doe maar wat. Nouja, niet helemaal: alles wat ik doe heeft wel een plan, maar ik weet niet per se hoe dat uit gaat pakken en of het een goed plan is. In ieder geval heb ik nu onder de nieuw geplante bomen knoflook of andere alliumsoorten en aardbeien gezet.
Aardbeien zijn lekker en bedekken de grond, waardoor deze minder uitdroogt. Knoflook is tegen van alles goed, zoals schurft bij appels en inderdaad bepaalde schimmels en ongedierte. En ik heb er diverse andere dingen gezaaid, zoals goudsbloem, tijm of andere kruiden (wel opletten dat kruiden vaak zon nodig hebben). Helaas is gras toch wel weer erg overheersend. Onder de grootste appelboom heb ik de meeste dingen neergezet. En een deel is aan komen waaien. Dus dat ziet er nu zo uit:
Eigenlijk zou ik onder elke boom en struik wel heel veel willen zaaien en planten…. maar eea wordt ook opgegeten door slakken en het is best wel veel werk, er moet bijvoorbeeld wat gras voor worden weggehaald meestal. Dus in de loop van de tijd gaan we er steeds meer neerzetten is het plan.
Dan wilde ik nog wat vertellen over de voortgang van ons aardappel experiment. De eerste aardappels zijn al verorberd, die hadden we eind februari in de kas in een pot geplant. Ze zagen er heel goed uit en waren heerlijk. Ook een aantal andere bakken hebben we al geoogst en de volgende bakken zijn bijna oogstbaar. Verder hebben we nog wat aardappels liggen die we nog moeten poten. Erg laat, kijken of het werkt.
In de moestuin kwamen er aardappels op waar ze vorig jaar stonden, in de volle grond. Een groot deel hebben we laten staan en daar hebben we ook al wat van geoogst. Vooral planten die in de weg stonden, daar hebben we nu eigenlijk krieltjes van. Yummie!
Oogst uit één van de bakken, drie pootaardappels:
De bakken gaan erg goed en ook de aardappels in de volle grond doen het prima.
Echter de andere twee experimenten gaan wat minder. Ik had toch eigenlijk heel veel verwacht van de no dig methode: gewoon op de grond leggen en hooi eroverheen. Echter de aardappels worden opgegeten door de slakken en het zal me niks verbazen als ze onder het hooi aan het wegrotten zijn of de muizen er wel raad mee weten. Ik had er veel van verwacht omdat ik er wat filmpjes over had gezien en verhalen over had gelezen. En ik wilde het ook graag, want het lijkt me erg handig. Maar het ziet er nu zo uit:
Er zijn twee aardappelplanten zichtbaar, eentje is echt helemaal opgegeten en de rest…. is nergens te bekennen. Teleurstelling! We gaan even wachten tot de grootste plant geel wordt (het teken dat het wel geoogst kan) en dan kijken we wat eronder zit. Maar dit gaan we maar niet meer doen denk ik zo.
De aardappeltorens zien er iets beter uit, maar zijn enorm aangevallen door slakken. Het ziet er heel leuk uit verder en de planten doen het goed. Ik denk alleen dat er niet heel veel oogst uit komt. Maar dat gaan we later zien.
We hebben er eerder echt honderden slakken vanaf gehaald, dus daar hebben ze ook wel last van gehad.
Totnogtoe winnen de volle grond en de bakken het… wat ik al had verwacht eigenlijk. De bakken vind ik het makkelijkst vooralsnog, lekker makkelijk oogsten en je kunt ze als het nog koud is nog een tijdje in de kas laten staan en daardoor extra vroeg aardappels poten. Misschien heb je wel iets minder oogst, maar ik vind dat persoonlijk niet zo heel erg. Maar dat gaan we nog wel even bekijken.
Verder nog wat losse dingen (want er is eigenlijk altijd heel veel te zien en te vertellen, maar ik heb het best druk in de tuin, dus niet altijd tijd om wat nieuws te posten):
We hebben de eerste courgette geoogst!
Twee prachtige zonnebloemen, heel hoog en dik, waren ineens ‘omgevallen’. Ze leken aangevreten door een beest ofzo. Echt zo jammer! 🙁
De (moes)tuin en kas gezien vanaf ons dak (we gingen zonnepanelen installeren dus mooie gelegenheid voor een foto).
Doorgeschoten groenlof…. die bloemen lijken wel heel erg op cichorei! Even zoeken en ja hoor, dat is gewoon familie!
Het ‘voedselbos’ (eetbare tuin) vanaf het dak gezien.
Mooi toch deze papaver…
Als je radijsjes laat doorschieten gaan ze peultjes maken. En die kun je dus ook gewoon eten! Ze smaken naar radijsjes, maar zijn veel minder scherp. Ik vind ze wel heel lekker door de salade! Moet je nou kijken wat 1 radijsje allemaal opbrengt als je deze door laat schieten!
Oca. Sommigen doen het erg goed, sommigen iets minder. Deze ziet er prima uit!
Vlas (lijnzaad)
Is toch prachtig deze morning glory?! En de hommel kan er ook wel van genieten.
Olifantenknoflook.
Quinoa is dus familie van de melde. Dus dan moet je niet alle melde uit je moestuin gaan trekken…..
